"فزت و رب الکعبه" به خدای کعبه رستگار شدم.
من به استناد خطبه ۲۷ نهج البلاغه آن را به گونه ای دیگر تعبیر می
کنم.امام چند روز قبل شهادتش در بخشی از این خطبه(که از هر جمله اش خون دل می چکد)
خطاب به مردم کوفه که از جنگ با معاویه سر باز زده اند می گوید:
...ای مرد نمایان نامرد،ای خواب شما خواب مشوش
کودکان،کاش شما را نمی دیدم و نمی شناختم.آه چه آشنایی ملالت بار و غم انگیزی.مرگ
بر شما باد که قلب مرا به درد آوردید و سینه ام را مالامال خشم کردید و جام اندوه
را جرعه جرعه در گلویم ریختید و با نافرمانی و سستی نقشه ام را باطل کردید....
من آن جمله را اینگونه
تعبیر می کنم:
آااااه .....به خدای کعبه
رااااحت شدم.
